Ik kan het mij nog goed herinneren..

monochrome photo of sad child hugging a drawing pad

Het moment dat ik merkte dat een meisje van 3 zoveel negatiefs in mij naar boven kon halen. Dat ik op haar huilen niet meteen dacht; “Oh meisje, kom eens. Wat is er aan de hand?” Maar dacht, Hou eens op met huilen!

Ik was getriggerd!

Hoe kan het dat mijn moedersinstincten niet meteen aan het werk gingen? Mijn kleine ik werd geraakt door het huilen van mijn dochter. Hoezo mag zij wel zomaar huilen? En dan moet ik haar troosten?

Nu kan ik je vertellen dat het kwam omdat ik in mijn eigen jeugd niet veilig kon huilen. Ik werd niet getroost. Wanneer ik huilde, kreeg ik de opmerking. “Waarom huil je? Zal ik je eens iets geven om te huilen?” Daar heb ik wel diep voor moeten duiken. Omarmen dat ja, mijn ouders hebben hun best gedaan EN ik kwam te kort. Ik had meer nodig.

Mijn moederschap zorgt ervoor dat ik naar veel van dit soort gevoelens mag kijken.

Wat doet het dan met me? Wat raakt mij? Wat heb ik gemist? Wat is mijn behoefte?

Het waren en zijn nog af en toe, spannende reizen. En tegelijkertijd brengt het mij duidelijkheid, liefde en compassie. Compassie voor mijzelf, voor mijn kinderen. Compassie voor mijn ouders en voor anderen.

Herken jij jezelf hierin?

  • Dat het niet gaat hoe jij wilt?
  • Dat je anders reageert dan hoe jij eigenlijk zou willen reageren?
  • Dat je leven niet is zoals jij het je voor ogen had?
  • Dat je (weer) gelukkig en onbevangen wilt zijn.

Dat ben ik jouw persoon.

Met het Balanced Mom Project duik je in jezelf. We kijken naar onderwerpen als

Wie ben ik | Waar kom ik vandaan | Wat is mijn toekomst

Het project is onderverdeeld in 3 trajecten.